کیبورد یا کیبورد الکتریک نام سازی در کلاس آموزش پیانو است که برای نواختن نت‌های مختلف موسیقی دارای چندین کلید، دکمه یا اهرم می‌باشد و برای تولید صدا از الکترونیک استفاده می‌کند.
نوع حرفه‌ای این ساز امکانات زیادی به‌همراه دارد که از جملهٔ آنها
می‌توان به پیانو الکتریکی، ارگ الکتریکی، سینتیسایزر و ملودی‌های ضبط شده
اشاره کرد.
سازهای کیبوردی از سه قرن قبل از میلاد مسیح هم وجود
داشته اند که به ارگ های لوله ای تکامل پیدا کردند تا بعدها که به سازهای
قابل حمل نظیر پورتیتو و ارگ پوزیتیو رسیدند.
سازهای کلاویکورد و هارپسیکورد در قرن چهاردهم ساخته شدند.
زمانی که تکنولوژی بهبود یافت کیبوردهای پیچیده تر ساخته شدند.
شامل کیبورد و ارگ ۱۲ صدایی که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد.
در ابتدا صفحه کیبورد یک ساز، فقط می توانست یک مقدار خاص صدا تولید کند.
در قرن هجدهم پیانوفورت اختراع شد که طریقه جدیدی از کنترل میزان و شدت صدا را توسط میزان فشار اعمال شده توسط فشار دادن کلید را ارائه می کرد.
قدم بعدی طراحی تکنولوژی صدای الکترونیک بود. اولین ساز، دنیس دور بود که توسط واکلاو پروکاپ داویس در سال ۱۷۵۳ ساخته شده بود.
این ارگ با ۷۰۰ سیم موقتا الکترونیک شده بود تا کیفیت صوتی آن را تقویت کند.
۷ سال بعد جین بپتایس، کلاوسین الکتریک را درست کرد.
این ارگ و کیبورد موسیقی با پلاکترا و فعالی سازی توسط الکتریسیته ارائه شده بود.
هر دو این ارگ ها از الکتریسیته برای تولید صدا استفاده نمی کردند.
الیشا گری یک ساز موسیقی الکترونیک به نام تلگراف موزیکال اختراع نمود.
این ارگ از ایران کیبوردیست مدار الکترومغناطیس، صدا تولید می کند.
او یک اوسیلاتور تک نت ابتدایی برای آن ارائه کرد.
در قدم بعدی او یک بلندگو شامل دیافرام برای قابل شنیده شدن دیتا به آن اضافه کرد.
در سال ۱۹۰۶ ، لی دی فارست، ترایود الکترونیک والو را اختراع کرد.
در ۱۹۱۵ او اولین ساز لامپ خلاء، پیانوی صوتی را اختراع کرد.
تا زمان اختراع ترانزیستور، لامپ خلاء جزئی ضروری در سازهای الکترونیک بود.
در سال ۱۹۳۵ ، ارگ اسطوره ای همند معرفی شد.
این ارگ قادر به تولید صداهای پلی فونی و چندصدایی بود. توسعه های بیشتری
در صنعت ارگ و کیبورد توسط “موسیقی ساز چمبرلین” در سال های ۱۹۴۰ و ملوترون
در اوایل سالهای ۱۹۵۰ انجام شد.
اولین قدم بسوی پیانو الکترونیک توسط رودز با پری پیانو برداشته شد.
یک ساز سه و نیم اکتاو. نسل بعدی این ساز قادر به انجام خود تقویت سازی صدا بود.
در سال ۱۹۵۵ کمپانی وارلیتزر اولین پیانوی الکتریک را بنام ۱۰۰ عرضه نمود.
اختراعات سینتی سایزرهای موسیقی در سالهای ۱۹۶۰ قدمی به سوی ارگ مدرن امروزی بود.
هرچه تکنولوژی توسعه بیشتری یافت، سینتی سایزرهای بزرگ به سازهای قابل حملی تبدیل شدند که می توانستند در اجراهای زنده نیز بکار برده شوند.
اگر میخواهید تفاوت ساز ارگ و کیبورد و پیانو را بدانید این مقاله را مطالعه قرمایید.
این امر از سال ۱۹۶۴ وقتی باب موگ سینتی سایزر موگ خود را تولید می کرد، شروع شد.
این سینتی سایزر کلیدهای خودش را نداشت ولی نسل بعدی با کیبوردهای سرخود مجهز شدند.
این ارگ مونوفونیک بود و فقط قادر به تولید یک نت در یک زمان واحد بود.
بعضی
از سازها مانند EML 101 و ARP Odyssey و موگ سونیک ۶ پلی فونی بوند که به
این معناست که می توانستند بیشتر از یک یا دو و یا بیشتر کلید را همزمان با
آنها فشرد و صدا تولید کرد.
نسل های بعدی ارگ های الکترونیک تلفیقی از مدارهای ارگ و سینتی سایزرها بودند. مانند پولی موگ ، Opus 3 و آرپ آمنی.
ساخت رابط دیجیتال سازهای موسیقی MIDI به عنوان یک استاندارد برای انتقال کدهای دیجیتال تحول بزرگی در تکنولوژی ارگ ها و کیبورد ها به وجود آورد.